عشق یک جوشش کوراست اما دوست داشتن پیوندی خودآگاه واز روی بصیرت روشن وزلال است.
عشق بیشترازغریزه آب می خوردو هرچه ازغریزه سر می زند بی ارزش است.
اما دوست داشتن ازروح طلوع می کندو اوج می یابد.
جایی که حضور روشن خدانباشد
دوست داشتن معنا ندارد.
دوست بداریم چون خدامارا ودوست داشتن قشنگ ما را دوست دارد...