هروقت احساس کردیم که نمی خواهیم یا نمی توانیم تغییراتی درخویشتن ایجادکنیم وخود را ازهرلحاظ کامل بنداشتیم بایدمطمئن باشیم که دیگر ازرشد وتکامل واقعی خبری نیست وما دردریای جهل مرکب خود غوطه وریم ودیگر بازده وبهره ای برای خود ودیگران نداریم وطبعا عدم مان بهتر ازوجودمان خواهدبود بس برای اینکه نشان دهیم وثابت کنیم که زنده ایم ودرحال رشد وتکامل هستیم چاره ای نداریم جزاینکه:بیشتروبیشتر یادبگیریم ازنوشته ها وگفته ها-درانچه می شنویم ومی خوانیم بیندیشیم وکورکورانه نبذیریم-کمال نیز هرگز بدون اموختن حاصل نمی شود-بس همیشه باید بیاموزیم وبرعلم ومعرفت وتجربه خویشتن بیفزاییم که معرفت وتجربه نیرو می بخشد...